หากกล่าวถึงเครื่องนุ่งห่มของพระสงฆ์ หลายคนคงยังไม่รู้ว่าชิ้นส่วนต่าง ๆ มีชื่อเรียกแตกต่างกันไป ซึ่งในครั้งนี้เราจะมาพูดถึง “อังสะ”กันค่ะ ว่าจริง ๆ แล้วคือผ้าส่วนไหนที่พระสงฆ์ใช้กัน
อังสะก็คือ ผ้าที่ภิกษุหรือสามเณรสวมเฉลียงบ่า เป็นผ้าที่มีลักษณะเหมือนสไบเฉียงของผู้หญิงค่ะ ที่กล่าวเช่นนี้เพราะมีบ่าด้านเดียว เย็บติดกันด้านหนึ่ง อีกด้านติดกระดุมบ้าง ซึ่งเป็นส่วนของผ้าที่พระสงฆ์สวมใส่ด้านใน เวลาใช้สวมปิดบ่าซ้าย และเปิดบ่าขวาค่ะ พูดให้เห็นภาพง่าย ๆ ก็คือ เหมือนกับเสื้อกล้ามหรือเสื้อด้านใน ที่พระท่านมักนิยมใส่เมื่ออยู่ตามลำพังหรือทำงาน เพื่อไม่ให้เปลือยท่อนบนค่ะ

อังสะสามารถแบ่งได้หลัก ๆ 2 แบบด้วยกัน คือ
1. อังสะแบบสไบ จะจัดเป็นชิ้นผ้าตรงๆ สำหรับพาดบนบ่า และมีตัวเกี่ยวด้านข้างกันหลุด ซึ่งอังสะแบบสไบนั้นถือเป็นส่วนประกอบหลักของผ้าไตรครองที่ใช้ในพิธีอุปสมบท
2. อังสะลังกา(มีหลายกระเป๋า ตั้งแต่1-7) เป็นอังสะอีกรูปแบบหนึ่งที่จะจัดเย็บเป็นกึ่งสไบสำเร็จรูป ซึ่งทำให้สวมใส่ได้สะดวกกว่า อังสะทั้งสองแบบถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของชุดผ้าไตรเช่นเดียวกัน
ผ้าที่นิยมใช้ สามารถใช้ผ้าได้หลายชนิดตามความเหมาะสมกับพระสงฆ์ เช่น ผ้าโทเร ผ้ามัสลิน ผ้าป่าน ผ้าหางกระรอก ผ้าซัลฟอไรซ์ เป็นต้น เช่นเดียวกันกับสีผ้าอังสะที่ต้องเลือกตามความเหมาะสมของพระสงฆ์
อย่างไรก็ตาม หากกล่าวถึงสมัยพุทธกาล จะพบว่าไม่ปรากฏการใช้ผ้าอังสะ เช่นเดียวกับประเทศไทยที่ในสมัยก่อนพระสงฆ์ก็ไม่นิยมสวมอังสะเช่นเดียวกันค่ะ อาจเป็นเพราะคติความนิยมของชายไทยสมัยก่อนที่ไม่นิยมสวมเสื้อท่อนบนเมื่ออยู่ตามลำพังก็เป็นไปได้ค่ะ
ดังนั้น โดยดั้งเดิมอังสะจึงไม่ใช่บริขารของภิกษุสามเณร แต่อาจเป็นของภิกษุณี หรือสิกขมานา เนื่องจากเป็นสตรี(ผู้หญิง) จึงต้องมีผ้าสวมด้านใน เพื่อปกปิดท่อนบนนั่นเองค่ะ
ผู้อ่านท่านใดมีคำถามหรืออยากแบ่งปันความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับผ้าอังสะ สามารถเข้ามาพูดคุยเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้กับเราได้ใต้คอมเมนท์นี้เลยนะคะ

บุญรักษาค่ะ_/\_