คนเราเมื่อเกิดทุกข์ มักคิดว่าความทุกข์ของตนเองนั้นหนักหนากว่าอะไรทั้งสิ้น จมจ่ออยู่กับความทุกข์ของตนเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่แท้จริงแล้ว เมื่อเรามองในมุมกลับ ปัญหาหรือความทุกข์ของเราอาจไม่ใช่โลกทั้งใบ
วันนี้บุญรักษา จึงอยากนำคำสอนของพระไพศาล วิสาโล มากล่าวอธิบายเกี่ยวกับการเปลี่ยนมุมมองของผู้ที่เกิดทุกข์กันค่ะ
ท่านกล่าวว่า... เมื่อเรานึกถึงแต่ความทุกข์ของตนเอง จนไม่สนใจรับรู้ความทุกข์ของผู้อื่น การทำเช่นนั้นกลับทำให้เราทุกข์มากขึ้น เพราะยิ่งนึกถึงตัวเองมากเท่าไร ความทุกข์ของตนเองก็เป็นเรื่องใหญ่โตมากเท่านั้น 
จนลืมไปว่าที่จริงแล้วความทุกข์ของเรานั้นอาจเล็กน้อยเมื่อเทียบกับของคนอื่นก็ได้...
คนเรานั้นมีทั้งความเห็นแก่ตัวและเมตตากรุณาอยู่ในใจ การมองจากมุมของตัวเองบ่อยครั้งเป็นการกระตุ้นเร้าความเห็นแก่ตัว ทำให้ความต้องการของตนเองกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าอะไรอื่น ดังนั้นเมื่อมีสิ่งใดที่ขัดกับความต้องการของตนเอง ก็จะรู้สึกไม่พอใจหรือโกรธเคืองขึ้นมาทันที
ในทางตรงข้ามเมื่อมองจากมุมของคนอื่น หรือเปิดใจรับฟังเขา โดยเฉพาะคนที่มีความทุกข์ เมตตากรุณาในใจเราจะถูกปลุกขึ้นมา ทำให้เกิดความเห็นอกเห็นใจ และปรารถนาที่จะช่วยเหลือเขาโดยไม่คำนึงถึงความลำบากของตนเอง ดังนั้นแม้เหนื่อยกายแต่ใจไม่ทุกข์ คนที่มองจากมุมของผู้อื่นจึงสามารถเป็นสุขได้ง่ายกว่าคนที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง

กราบสาธุ ข้อธรรม คำสอน ของพระไพศาล วิสาโล ค่ะ_/\_
อ้างอิงจากเพจ ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล