ก่อนจะกล่าวถึงเรื่องความโกรธ เรามาทำความรู้จักและเข้าใจคำว่า “เมตตาและกรุณา” ที่หลวงปู่บัวเกตุได้เทศน์เรื่องธรรม พรหมวิหารไว้กันเสียก่อน...

เมตตาเป็นธรรมที่สำคัญมาก เป็นที่ปรารถนาของคนทั้งปวง วิธีการปฏิบัติในเมตตตาให้เข้าใจว่าพรหมวิหาร คือธรรมของท่านผู้ใหญ่ 4 ประการ คือเมตตา ปรารถนาจะให้ผู้อื่นเป็นสุข กรุณา เพื่อให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ทั้งสองอย่างนี้จะสังเกตว่าเป็นของที่คล้ายกัน เมตตาหวังให้ผู้อื่นเป็นสุข หมายความว่าให้ผู้คนทั่วไป ให้ผู้อื่นมีความสุขกายสบายใจ แต่กรุณาหวังให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ หมายความว่า เมื่อผู้อื่นมีความเดือดร้อนประการใด หาอุบาย หาหนทางมาให้ผู้อื่นเขาพ้นทุกข์ นี่คือกรุณา

โดยในที่นี้จะกล่าวถึงการปฏิบัติโดยตรง ไม่ยาก การที่เราจะเจริญเมตตา ภาวนา...

เมตตาภาวนานี้มีพลัง ผู้ที่มีจิตได้ระดับดีแล้ว จะเป็นผู้ที่มีจิตใจอารมณ์ร่มเย็น มีเมตตากรุณาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน และเป็นผู้อภัยและอดทนได้ดีเสมอ บุคคลที่จะเจริญเมตตาได้ ต้องรู้..

1. โทษของความโกรธ

2. คุณของความดีคือขันติ(ความอดทน)

เพราะเมตตานั้นเป็นเครื่องระงับดับความโกรธ เราจะดับความโกรธให้ได้ง่าย ๆ และสะดวกสบายขึ้นก็ต้องเห็นโทษของความโกรธก่อน ถ้าเราเคยโกรธมาแล้วในครั้งคราวใด ก็ลองสังเกตดูว่าในขณะนั้นเราจำได้.. ทำอะไรไป เราพูดอะไร เราแสดงอะไรไป แล้วมาคิดในขณะที่เราไม่โกรธว่าที่ทำไปนั้นดีหรือไม่ดี มีทุกข์มีโทษอย่างไร ที่พูดไปนั้น กิริยาที่แสดงไปนั้นก็เช่นเดียวกัน หาเหตุแห่งความไม่ดีให้เห็นเด่นชัดว่าความโกรธเกิดขึ้นแล้ว มีอาการเป็นอย่างนี้ ทำไม่ดีอย่างนี้ พูดไม่ดีอย่างนี้ คิดไม่ดีอย่างนี้ มีกิริยาวาจาไม่ดีอย่างนี้

เมื่อความไม่ดีแล้ว ก็ทำให้เกิดอาการเศร้าหมองกัน แม้อยู่ด้วยกันก็เศร้าหมอง ไม่สบายกายไม่สบายใจ ก็ขัดแย้งกัน

เพราะฉะนั้นคนโกรธกันนั้นไม่ดีเลย ไม่ได้มีประโยชน์อะไรที่จะให้เกิดความดีงามขึ้น หาความสุขใจความราบรื่นอย่างแท้จริงไม่ได้

ดังนั้นถ้าลองมาเพ่งมอง พิจารณาอีกมุมหนึ่งของการไม่มีโกรธกับใคร ๆ เราไม่มีโกรธกับใคร ๆ เลย ไปที่ไหนก็รู้จักกัน ด้วยน้ำจิตน้ำใจอันดีงาม ความสุขจะเกิดขึ้น ความสบายใจจะเกิดขึ้น ความผ่องแผ่วจะเกิดขึ้น ไม่มีเวรไม่มีศัตรูกับใคร ๆ ย่อมเป็นความผาสุกอย่างยิ่ง เพราะเหตุแห่งเมตตาธรรม

ตรงกันข้ามถ้าหากไม่มีเมตตาก็จะมีโทสะ มีความโกรธ มีพยาบาท มีความหงุดหงิดทางด้านจิตใจ มีการเก็บอารมณ์แห่งความโกรธไว้เหล่านี้เป็นต้น ล้วนแต่เป็นเครื่องเผาภายใน ในจิตใจของตนเอง เพื่อให้เกิดความมัวหมองให้เกิดความเดือดร้อนไปเปล่า ๆ

บทความมาจาก วิดีโอหลวงปู่เกตุ ปทุมสิโร เทศน์เรื่องพรหมวิหาร 4